28. desember 2015

Vettlingar


 

Í nóvember tók ég þátt í samprjóni í vettlingagrúbbu á Raverly. Byrjaði á að prjóna með Smart garni og var komin langleiðina með þá en þá litu þeir meira út eins og lúffur og hefðu passað á skessu. Byrjaði aftur með Baby garni og prjóna nr. 2 1/2. Þá gekk betur og þeir smellpassa á kvenmannshendur. Sendi vettlingana ásamt íslensku konfekti til ættingja í New York. Held það hafi verið nokkuð góð jólagjöf.

Vettlingauppskriftina má nálgast á Ravelry og heita þeir Southernmost mittens eftir Ericu Mount.

 

 

 

19. desember 2015

Búin að öllu...

" Ertu búin að öllu fyrir jólin? " er spurning sem hljómar gjarnan rétt fyrir hátíðir. Svo var sagt við mig" Heyrðu, mér finnst þú vera svona týpan sem prjónar á alla, bakar nokkrar sortir og sýður þitt eigið rauðkál ..."

 

Ha?!? Umm, nei ég er EKKI hún. Vildi svo sannarlega það væri raunin en það eru ófá skiptin á aðventu sem ég hef verið á barmi taugaáfalls. Það er nú bara þannig að mig langar til að hafa kósí og nice og vera ekki að taka þátt í hlaupinu en það tekur stundum bara heilmikið á að vera á bremsunni, ef þið vitið hvað ég á við.

 

Og grínlaust, það er nú bara fullt jobb að passa upp á að standa sína plikt sem foreldri. Jólasýning. Jólamót. Jólabingó. Jólaball. Jólanesti. Þetta er endalaust.

En svo gefst tími inn á milli til þess sem mig langar til að sé gert, mín prívat Litlu-jól. Í dag náðist slík stund. Ég útbjó litla skreytingu á leiði pabba og við brunuðum í garðinn til að koma henni fyrir. Yndislegt veður og góð stund sem skiptir svo miklu máli fyrir sálartetrið.

Eigið góðan dag, gott fólk.

XXX

 

13. desember 2015

Við sækjum jólatréð

Hér á þessum bæ er engin hefð með jólatréð. Stundum notum við plast tréð sem okkur var gefið um árið notað. Það er svo raunverulegt að það fellir plast -barrið og þarf að ryksuga allt þegar það hefur verið skreytt og sömuleiðis þegar það er tekið niður í janúar. Stundum höfum við keypt jólatré af góðgerðarsamtökum en 2012 fórum við og sóttum tré í Vindáshlíð. Það var svo gaman og þetta árið langaði okkur til að endurtaka leikinn. Daginn sem auglýst var opið í Hlíðinni gerði brjál-veður svo ekkert varð úr en þar sem kona þekkir konu var leyfi fengið til að fara á eigin vegum, bara leggja inn á reikning Vindáshlíðar fyrir trénu.

Lögðum af stað í myrkri og mætt við sólarupprás. Ahhh, Hlíðin mín fríða.

Brunakuldi, -7c logn og snjór.

Hittum vinafólk og samnýttum bílkerruna fyrir trén.

Vorum með nesti og heitt í brúsa. Umm, yndislegt. Held að allir hafi verið nokkuð sáttir en þreyttir, Litlimann lagði sig meira að segja í bílnum á heimleið.

Nú bíður jólatréð úti á palli og við inni í hlýjunni að hlaða batteríin fyrir næsta verkefni.

Þar til næst,

XXX