29. janúar 2015

Læsi

Ég veit að það er flókið ferli að læra að lesa en sem betur fer gengur það snuðrulaust hjá langflestum og margir sem ég hef talað við muna lítið eftir lestrarnáminu og það hafi bara gerst - allt í einu bara orðin læs. Litlimann er mjög áhugasamur og duglegur að æfa sig. Hann er kominn vel af stað í lestrartækninni og æfir sig daglega að lesa, meira að segja farinn að reyna við texta í sjónvarpinu. 
Síðustu vikur hefur hann viljað vera að skrifa sögur og teikna myndir með. 


Daglega sitjum við eldhúsborðið og prófum eitthvað nýtt. Núna finnst honum skemmtilegt að skoða barnablaðið í Fréttablaðinu en hvað ætli hafi orðið af gömlu góðu Æskublöðunum? Ég man eftir að hafa lesið þau alveg upp til agna þegar maður komst yfir eintak.


Á meðan Litlimann æfir sig er ég að stússast eitthvað í eldhúsinu. Því er ekki að neita að nú hef ég aðeins meiri tíma til að prófa nýjar uppskriftir og ég hef til dæmis ekki keypt neinn skyndimat í janúar. Svo var ég að spreyta mig i kökubakstri, svona sparitertur. Það styttist í fermingu hjá sunddrottningunni og kannski gæti ég bara búið til fermingartertuna sjálf?



Í janúar hef ég verið dugleg við að prjóna. Mig hefur lengi langað að læra betur að lesa úr prjónauppskriftum á ensku. Þegar ég hekla er ekkert mál að lesa uppskriftir og ég er miklu fljótari að fylgja þeim á ensku heldur en íslensku. 

Þessar tvær gerði ég eftir uppskrift úr ensku NORO prjónablaði sem hafði laumast með mér heim úr bókabúðinni fyrir rúmum tveimur árum. Garnið er Cascade Casablanca. Ullar/silki/mohair blanda - algjört æði. 

 

Nú svo fyrst ég var byrjuð á húfum þá dreif ég mig í eitt nýburasett. Uppskriftin er úr 20 ára gömlu íslensku blaði og garnið er Sisu. Varð smá stressuð yfir rauða garninu yfir því að það myndi lita frá sér því þegar ég var að handfjatla það fannst mér eins og það smitaði aðeins frá sér. Þegar ég þvoði það í þvottavélinni á 30° hafði ég það í sitt hvorri þvottaskjóðunni en sem betur fer varð enginn skaði skeður.


Nú er bara að fitja upp á einhverju nýju á meðan ég bíð spennt eftir fréttum frá Luxemburg þar sem sunddrottningin ætlar að keppa um helgina.





22. janúar 2015

Lögst í dvala eða...

...nei ekki alveg. Hér á hafa orðið svolitlar breytingar á heimilishaldinu.
Ég er hætt kennslu í bili og er nú heimavinnandi húsmóðir í fullu starfi.

Ástæður þessara breytinga eru ýmsar og gæti ég auðveldlega skrifað langan lista en þetta hefur verið að íþyngja mér í langan tíma.

Í fyrsta lagi er það Litlimann. Hann hefur ekki átt sérstaklega góða skólabyrjun. Hann kom illa út úr fyrstu skimunarprófum í lestri í skólanum. Félagslega hefur líka gengið upp og ofan hjá honum. Hann þarf bara eitthvað meira en það sem ég gat veitt honum í lok erfiðs vinnudags hjá okkur öllum. Og það er alveg á tæru að ef að við foreldrarnir hjálpum honum ekki hver gerir það þá?


Í öðru lagi var hjartað mitt hætt að slá með því sem ég var að gera í vinnunni þ.e.a.s ég mætti alltaf til vinnu en farin að finna fyrir alvarlegri kulnun í starfi. Eftir miklar vangaveltur og hafa rætt við fólkið sem stendur mér næst þá var niðurstaðan að hætta alveg. Það var hræðilega erfið ákvörðun. Ég sakna samstarfsfólks en ekki síður nemandanna sem voru orðnir eins og mín eigin börn. Þetta var fimmti veturinn minn í skólanum og svo ótalmargt sem ég hef lært af þeim og vonandi hef ég eitthvað kennt þeim.



Í þriðja lagi var kominn tími til að huga að líkamlegri heilsu minni. Ekkert alvarlegt, nota bene, en þetta litla hér og þar sem verður að gæta að. Blóðþrýstingurinn hefur verið á uppleið, þol og úthald ekkert og "stoðkerfisvandi" farinn að gera vart við sig eins og verkir í mjöðmum sem auðvitað koma af því að ég er orðin allt of þung. Líkaminn sem sagt farinn að segja NEI, og ég verð að gera eitthvað í málunum.



Viðbrögð fólks við því að vera hætt í vinnunni hafa verið mismunandi. Greinilegt er að það er mikilvægt að hafa vinnu, ekki síst varðandi tekjur, en því miður lítur stundum út eins og það sem ég hef nefnt hér að ofan séu bara ekki nógu góðar ástæður til að hætta í vinnu. Athyglisverðustu kommentin eru þó "það er munaður að annar aðilinn sé bara fyrirvinna." Ég skil það vel og það verður auðvitað þrengra í búi næstu vikur en það er mikilvægt að forgangsraða rétt. Ekki bara tala um það og læka á vefmiðlum þegar greinar birtast um mikilvægi þess að hlú að því sem manni er kærast.